REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 41 donderdag 1-2-2018
VALLETTA op MALTA
Na weer een medisch noodzakelijke tussenstop aan de zuidkust van Kreta in Agia Gallini kwamen we na 2 zeedagen bij het opgaan van de zon aan in de haven van Valletta op Malta. Malta was de plaats, het eiland, waar de Tempeliers zich ten slotte terugtrokken na de strijd om en het verlies van de stad Jeruzalem en na ook de macht op Cyprus te hebben verloren. In Valletta bouwden zij op de punt van een schiereiland bij de natuurlijke haven een fort dat zij tot nu toe wel konden behouden. Het resultaat is een schitterende stad boven steile muren, een stad volledig gebouwd met kalksteen van een kennelijk redelijk harde soort die de muren en de stad een witgelige kleur geeft. Toen we door de stad Valletta wilden lopen, besloten we, om niet helemaal naar boven te hoeven lopen, met een hop-on-hop-off-bus naar het centrum te rijden. We kwamen echter midden op het gelukkig niet al te grote eiland uit in de stad Mdina, waar een prachtig oud ommuurd centrum met een - vooral binnen - schitterende kathedraal bleek te staan. Omdat die nogal in het binnenland lag, had de paus toestemming voor een co-kathedraal in Valletta gegeven. Het interieur is van een overdaad die een grote rijkdom toont: heel veel gouden versieringen op muren en pilaren, erg veel schilderijen en wand- en plafondschilderingen van redelijk bekende kunstenaars als Caravaggio. Die laatste heeft een aparte zaal in de co-kathedraal in Valletta… Wat mij buiten die kathedraal in Valletta vooral opviel was een indrukwekkend monument voor Daphne Caruana Galizia, een Maltese journaliste, die ageerde tegen financiële en politieke corruptie op Malta en is omgekomen bij een auto-bomaanslag op 16 oktober 2017, een dag voor wij uit Hamburg vertrokken. Malta is lid van de Europese Unie…
Nu zijn we voor de kust van Tunesië, Algerije en Marokko langs op weg naar Malaga in Spanje…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 42 zondag 4-2-2018
MALAGA, SPANJE
Van Malaga hebben we niet veel gezien. We hadden namelijk een uitstap naar Gibraltar geboekt en we vertrokken bij zonsopkomst om een uur of acht. We waren de hele dag onderweg en tegen vijven en bijna de vertrektijd van de boot waren we terug… We reden langs plaatsen als Torremolinos en Marbella, waar de kust helemaal volgebouwd is met appartementencomplexen en hotels. Gibraltar was interessant en de reacties van mensen ook. Onze (Spaanse) reisleidster had het steeds over Gibraltar met een soms duidelijke ondertoon, dat het eigenlijk bij Spanje hoorde. Toen ik haar vroeg, wat zij dan vond van de Spaanse enclaves Ceuta en Melilla in Marokko, hield ze daar gelukkig mee op. De taxichauffeur die we later in Gibraltar spraken, wilde per sé niet bij Spanje horen! Hij had het goed zo. Hij had een opmerking, dat hij hoopte, dat Europa Gibraltar te hulp zou komen, want 96% van de mensen hier heeft tegen de Brexit gestemd, zei hij… “Wij willen bij Europa blijven!” Het nare was wel, dat er weer een paspoortcontrole tussen Spanje en Gibraltar is ingesteld, dus was er wat ouderwetse vertraging. Verder was Gibraltar een vat vol geschiedenis. Tot ongeveer de 15de eeuw maakte de stad deel uit van het Arabische rijk, dat zich uitstrekte tot Noord-Spanje, het maakte deel uit van Spaanse rijken en rijkjes, maar uiteindelijk kwam het in Brits bezit en nu is het een Britse kroonkolonie met eigen munten; buitenlandse zaken vallen nog onder de Engelse minister van Buitenlandse Zaken… We liepen door Mainstreet, over de stadsmuren, zagen buitgemaakte Russische kanonnen uit de Krim-oorlog van rond 1855, een standbeeld van de Engelse admiraal Nelson, de dames winkelden naar hartenlust en we aten fish and chips… Heel apart is, dat de weg Gibraltar in, haaks loopt over de landingsbaan van het vliegveld. Als er een vliegtuig gaat landen of vertrekken, gaan de stoplichten op rood, zolang het nodig is… Ook gingen we uiteraard de berg van dik 400 meter hoog op, waar de apen allemaal in een vriendelijke bui waren. Een prachtig uitzicht op Europa (Gibraltar, Spanje), Afrika (Marokko), de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan was onze beloning... In die rots zijn vroeger veel gangen uitgehakt, waar verdedigingswerken zijn aangelegd, hoge plekken waar kanonnen werden opgesteld in de rots. Langs de af en toe heel steile weg zaten nog steeds zware, metalen ringen, waardoor touwen werden gedaan om die kanonnen gemakkelijker omhoog te kunnen trekken…
Nu zijn we net langs de meest zuidwestelijke punt van Portugal en Europa, Cabo de Saõ Vicente bij Sagres gevaren op weg naar Leixoes, vlakbij Porto… We komen steeds dichterbij…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 43 maandag 5-2-2018
LEIXOES en PORTO
Vanaf de Cabo de Saõ Vicente bij Sagres hadden we weer een behoorlijk heftige zeegang, hoge golven dus tot een meter of vijf. De hele dag door kwamen de golven uit het noorden, waar wij naar toe gingen, het schip was behoorlijk aan het stampen: de voor- en achterkant gingen behoorlijk op en neer en vooral aan de rechterkant (stuurboord) spatten de boeggolven hoog op. Het werd pas rustig in de haven van Leixoes.
Vanmorgen stapten we op de lijnbus, eigenlijk meer een stadsbus voor een ritje van een half uur naar het centrum van Porto. Beide steden zijn vergroeid tot één stad. Het bleek een prachtige oude binnenstad met mooie gebouwen te zijn, Marike had helemaal gelijk, toen ze dat al aankondigde een paar dagen geleden… Grote kerken en andere gebouwen, een prachtig stadhuis, een ouderwets trambaantje en heel veel terrasjes. Porto is op de flanken van een dal gebouwd, waar de rivier de Douro doorheen loopt. De oevers worden door hoog gelegen bruggen met elkaar verbonden. Het geheel wordt helemaal mooi, doordat de wanden van veel gebouwen zowel binnen als buiten afgewerkt zijn met vaak blauw gekleurde tegels. We lunchten op een pleintje vlak bij de rivier, liepen nog wat langs het water en stapten om een uur of drie weer op de bus en gingen terug naar de haven en de boot.
Toen we uit Leixoes vertrokken, vertelde de kapitein dat we de landdag in Ferrol zouden overslaan, omdat de dag daarna (woensdag 7 februari dus) zeer zwaar weer verwacht wordt in de Golf van Biskaje met golven tot ongeveer 10 meter hoog. Daarom wil hij dinsdag, morgen dus, al doorvaren naar de daaropvolgende havenstad Honfleur in Frankrijk en zodoende dat extreme weer in de Golf van Biskaje vermijden… Of dat lukt, weet ik niet. Het is nu maandagavond 19:30 uur al windkracht 11…
Douwe Stellinga