REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 38 vrijdag 26-1-2018
AQABA in JORDANIË
Al een behoorlijk stuk over de helft van de Rode Zee draaide de Aidacara opeens om. Even later vertelde de kapitein, dat we vanwege een medisch noodgeval naar de haven van Yanbu Al Bahr in Saudi-Arabië zouden varen, waar een zieke naar een Saudisch ziekenhuis gebracht zou worden…
Na aankomst in Aqaba liepen we nog even rond in de stad, een stad waar ik 2 of 3 personen in boerka, en verder vrouwen met en zonder hoofddoekjes zag… Veel mannen hebben ook iets op het hoofd, ook behoorlijk wat van die Yasser-Arafat doeken in rood en wit, die ik associeer met Palestijnen.
De tweede dag hadden we een uitstap/ Ausflug (we noemen het af en toe al uitvlucht) naar Petra. Vlak daarbij ligt de stad Wadi Musa, wat Dal van Mozes betekent. Boven op een berg lag het graf van Mozes’ broer Aaron. Hier, in deze streek leidde Mozes dus zijn Joodse volk richting het “beloofde land”. Gedurende de laatste weken van deze reis vallen me steeds meer overeenkomsten tussen het Joodse, christelijke en islamitische geloof op, niet in de laatste plaats door de voordrachten van “Lektor” Knut E. von Hofmann over havens en landen die we bezoeken.. Petra zelf is meer dan 5000 jaar geleden ontstaan en zijn bewoners, de Nabateërs, beheersten lange tijd het knooppunt van internationale handelsroutes uit het Arabisch schiereiland voor wierook en myrrhe en die uit het verre Oosten, de zijderoute, en de route naar Europa. Later veranderden die routes en verdween het belang van Petra en werd het de “verloren stad”… Met de bus gingen we naar Wadi Musa en van daaruit 3 km lopen naar het centrum van Petra. De tocht erheen (en terug natuurlijk ook) was werkelijk overweldigend en prachtig mooi. Eerst een kilometer lopen door een dal in een berglandschap dat steeds smaller en nauwer werd. Dan nog een dikke kilometer door een kloof die je ook een bergspleet kunt noemen, zo dicht rijzen de rotswanden naast het pad vrijwel loodrecht omhoog, soms overhangend, soms iets wijkend. En dat allemaal in kleuren die van geel naar roze en rood gingen. Hier en daar groeide op onverklaarbare manier een boom of wat planten uit een scheur in de rots of op een klein, vlak stukje. Tussen de rotswanden liep het pad van zand en kiezels, soms ook van grote, platte stenen, vermoedelijk aangelegd in de Romeinse tijd… Kinderen probeerden ansichtkaarten te verkopen; vanwege ons idee dat kinderen naar school moeten en kinderarbeid niet moet worden beloond, kochten we geen enkele kaart! We konden ook met een koets met een paard(je) er voor, of op een paard, ezel of kameel, maar de dieren zagen er over het algemeen zo uit, dat we besloten te lopen, hoe moe we op de terugweg ook waren. In de rotsen waren overal uitgehakte façades met zuilen en ruimtes erachter. De gids vertelde, dat men die façades had gemaakt door aan de bovenkant te beginnen en dan naar beneden te werken, waardoor de arbeiders steeds een plek hadden om te staan… Een heel mooie voorkant noemde men de “Schatkamer”, waar mensen in later eeuwen naar die schat zochten, onder andere door te proberen hoog geplaatste stenen ballen of hoofden kapot te schieten, zodat de schat daar uit zou vallen… We liepen nog een stuk door tot aan het volledig in de rotsen uitgehakte Romeinse amfitheater. Onderweg kochten Marian en Henny natuurlijk wel weer wat veelkleurige schaaltjes en dergelijke.
Op de terugweg nog een verrassing: een onvervalste sneeuwbui zorgde voor een zeer onverwacht winterlandschap en langzaam rijden van de bus; toen onze chauffeur op enig moment een nog langzamer rijdende voorligger dreigde te gaan inhalen, brulde de halve businhoud: ”Nee!” en ging de chauffeur gelukkig haastig terug in de rij...
Nu zijn we door de Golf van Suez op weg naar het Suez-kanaal en de Middellandse Zee.. Aan weerszijden Egypte; aan de oostkant, aan stuurboord ligt de Sinaï, een bergland met een geleidelijk aflopend, kaal land van enkele kilometers daarvoor. Heel kort daarvoor – en ook verder van het land - in zee staan wat boorplatforms…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 39 zaterdag 27-1-2018
SUEZ-KANAAL
Vanochtend om kwart over zes stond ik buiten op dek 11, het hoogste dek van de Aidacara om het binnenvaren van het Suez-kanaal bij de stad Port Suez te zien. De tocht door het kanaal was heel interessant. Langs de hele lengte is of wordt een muur met wachttorens gebouwd, waarschijnlijk om militaire redenen of vanwege de veiligheid van de doorvaart… Ook viel op, dat er op redelijk veel plaatsen pontons op de kant klaarliggen, zodat vrij gemakkelijk een brug over het kanaal kan worden gemaakt. In een konvooi van 20 schepen voeren we naar het Kleine en Grote Bittermeer, waar een aantal langzame tankers voor anker lagen te wachten om bij ons aan te sluiten om het laatste stuk naar de Middellandse Zee te varen. Onderweg heel wat bijzondere dingen gezien, zoals een kanaal onder het Suez-kanaal door om water van de Nijl naar de overkant te brengen; op die plaats was de Sinaï-woestijn ook direct geen woestijn meer, maar een groene, uitgestrekte oase. Op de oostkant zagen we een grote stad in aanbouw, het nieuwe Ismailia; de moskee stond er ook al... Bij Alcantara voeren we onder een enorm hoge, nieuwe brug door. In Alcantara viel mij op, dat er een kerk en een moskee broederlijk naast elkaar staan. Daar is ook een stuk dubbelbaans Suez-kanaal, waardoor het net leek alsof schepen in tegenovergestelde richting door de woestijn voeren… Toen we langs de zoutvelden bij Port Saïd langsvoeren, was ook de doorvaart van het Suez-kanaal ten einde en gingen we op weg naar Limasol op Cyprus…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 40 maandag 29-1-2018
LIMASSOL op CYPRUS
We zijn weer in Europa.
Cyprus is een verdeeld eiland/ land. Midden door de hoofdstad Nicosia en het land Cyprus loopt een strook “niemandsland” met aan weerszijden bewapende wachtposten. Omdat dat heel erg veel overeenkomsten heeft met het Berlijn van tot 1989 (de val van de Berlijnse Muur) wilde met name Rainer niet naar Nicosia. In het geval van Cyprus scheidt deze Cypriotische Muur de Turkstalige, overwegend islamitische Cyprioten van de Griekstalige, meestal katholieke (ei)landgenoten. Limasol/Limassol is een havenstad in het zuidelijke Griekstalige deel van Cyprus.
We hadden besloten niet al te veel te ondernemen en met de kinderen en NS-International te bellen. Met de NS om te proberen onze treinreis vanaf Hamburg wat te vervroegen. Dat bleek alleen te kunnen met hoge kosten, dus dat vroeger vertrekken uit Hamburg gaat niet door… Na de telefoontjes en een lekkere Griekse cappuccino slenterden we wat door Limassol. Na een bezoek aan een fort dat ook nog door de kruisridders is gebruikt, kwamen de souvenirwinkels weer behoorlijk aan hun trekken. Ik ben op eigen gelegenheid wat doorgelopen en niet al te laat waren we allemaal weer terug aan boord…
Nu zijn we met 2 zeedagen voor de boeg ten zuiden van Kreta langs op weg naar La Valetta op Malta. Wat er gebeurt, als we een bootje vol vluchtelingen/ asielzoekers tegenkomen, is voor mij een groot vraagteken…
Douwe Stellinga