REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 29 dinsdag 2-1-2018
LOMBOK
Over het verslag van Komodo kreeg ik van mijn reisgenoten de opmerking, dat ik ons uitstapje naar Pink Beach was vergeten. Dat zal ik eerst rechtzetten. Vanaf de aanlegplaats van het Komodo nationaal park gingen we na het bezoek aan de varanen met een nogal gammel bootje dus naar Pink Beach, ook op het eiland Komodo. Het strand kleurt daar roze door de grote hoeveelheid rode korreltjes, restanten van de rode bloedkoraal die daar in de buurt veel voorkomt…
Op Lombok hebben we zelf een tour georganiseerd, Henny deed het onderdeel tawarren, het onderhandelen over de prijs. We wilden naar mooie sawah's, naar een dorpje van de oorspronkelijke bewoners, de Sasak, en hun Sasak-huizen en we wilden naar een leuk restaurantje… Onze chauffeur sprak geen woord Engels, dus alles ging heerlijk in het Bahasa Indonesia. Maar hij verzorgde een heerlijk dagje uit voor ons en het restaurant dat hij had uitgezocht was helemaal naar ons zin… Gelukkig zat de sambal in een apart schaaltje, ik deed maar een heel klein beetje op mijn witte rijst, maar de vlammen sloegen van mijn lippen, heerlijk! Verder heb ik me heerlijk vermaakt door de sawah’s in te lopen en 10 rijst-plantende vrouwen even van hun werk te houden. Zij vonden het leuk en ik ook! “Waar kom je vandaan?” “Hoe heet je?” “Hoe komt het, dat je zo goed Indonesisch spreekt?” ‘s Avonds kregen we nog een flinke tropische regenbui op ons dak. Om half negen vertrokken we uit Lembar voor de vrij korte oversteek naar Bali…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 30 donderdag 4-1-2018
BALI
In de haven van Benoa werden we ontvangen door beeldschone, maar zwaar opgemaakte Balinese schoonheden met een gamelan-orkest op de achtergrond. Even verderop stond Nengah, onze chauffeur van de jaren daarvoor ons al op te wachten. We werden hartelijk omhelsd en we wensten elkaar gelukkig nieuwjaar “selamat Tahun Baru 2018”. Op de weg was het opmerkelijk rustig, waarschijnlijk door het verminderde toerisme ten gevolge van de dreigende uitbarsting van de Gunung Agung, die overigens zelfs nog niet eens een klein rookpluimpje produceerde… Nengah bracht ons naar Sanur en aan het eind van de Jalan Sindhu stapten we uit bij het Inna Sindhu Beach hotel, waar we de laatste 3 jaren steeds van half januari tot half maart logeerden met OBI (Overwinteren Bali Indonesië). Bij Luhtu’s Coffeeshop zat onze Balinese vriend I Nyoman Duari ons al op te wachten. Ook met hem was het knuffelen en gelukkig nieuwjaar wensen. Heerlijk om weer onder het dichte bladerdek en met een zuchtje zeewind te genieten van "kopi kapucino" met een mango-taartje. Helaas was Mushtar voor de begrafenis van zijn overleden zus terug naar Madura, zodat we tussen de middag geen saté bij hem konden eten, het werd nasi rames, saté en gado-gado op het strand van het Sindhu Beach hotel… Rainer en ik liepen naar golfbaan van het Bali Beach hotel om wat golfspulletjes te kopen, Henny en Marian kochten tasjes, horloges en andere zaken, waarvan ik me steeds afvraag of ze wel echt nodig zijn… Op heel veel plekken werden Henny en ik uitbundig begroet met papa Douwe en mama Henny, de meesten begrepen er ondanks uitleg niets van, dat we maar 1 dag zouden blijven en dat we op een wereldreis met de Aidacara waren.. Heel erg moe, maar zeer voldaan waren we om een uur of 5 terug op de boot. Voor Marian, Henny en mij was dit afscheid nemen van ons tweede vaderland… ’s Avonds bleek, dat we voor Sanur langs om Bali heen zouden varen en door de Javazee naar Singapore zouden gaan. En dan zit 2/3 van onze reis er al weer op…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 31 maandag 8-1-2018
SINGAPORE
Net als Indonesië was ook Singapore pure nostalgie: 33 jaar geleden voetbalde en scoorde ik hier op het terrein van de “Singapore Cricket Club” op het plein Padang voor de gebouwen van de National Gallery Singapore, de St. Andrews Cathedral en de parlementsgebouwen van de stad. Nu stond ik weer op de zelfde plaats, alleen, te voelen aan de knieën en de rest van het lijf zeker niet meer op de zelfde tijd! We hadden een tweedaags kaartje voor de metro gekocht, waardoor we ons heel gemakkelijk en snel door de stad konden verplaatsen. Na de Padang gingen we naar de Marina Bay, met twee enorme gebouwen, de Concert Hall. In één van de ruimtes was een gratis optreden van een of andere zanger, Henny maakte van de gelegenheid gebruik door vanwege een uitstekende WIFI-verbinding even met Marike en Dieuwke te bellen. Weer nostalgie… Bij de Concert Hall gingen we over de Jubilee Bridge (herdenkend 50 jaar onafhankelijkheid in 2015) naar de Merlion, een water spuitend standbeeld met het uiterlijk van een zittende leeuw (singa is Maleis voor leeuw). ’s Avonds aten we in de wijk Little India, een beetje lijkend op een marktgebouw, waar heel veel kleine restaurantjes “fast Indiaas food” serveren. De eerste vraag van de ober was “spicy or not?” Ik herinnerde me een Indiase curry die ik met Marike in Colombo at, dus antwoordde ik “Less spicy than not spicy, please!” Destijds in Colombo namelijk brandden mijn lippen de volgende morgen nog steeds…
Omdat het derde deel van de reis, het stuk Singapore-Hamburg hier begon, lagen we 2 dagen in Singapore. Onze tocht ging op de tweede dag naar de Gardens by the Bay, weer in de buurt van de Marina Bay. Twee prachtig aangelegde overdekte tuinen met een lekker temperatuurtje, niet zo verschrikkelijk warm als buiten. Eerst gingen we in een restaurantje lekker koffie drinken, waar we plotseling een stuk of 10 bruiden rond zagen lopen: het bleken leden van een “dress making club” te zijn. Ik heb, geloof ik, met een stuk of 5 dames in bruidskleding geposeerd. Na de Gardens waren we heel erg moe en niet ieder van ons was helemaal fit, zodat we richting boot gingen en ons verder rustig hielden…
Douwe Stellinga