REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 17 maandag 4-12-2017
PITCAIRN EILAND, PITKERN
Waar ik bang voor was, gebeurde inderdaad: we mochten niet aan land op Pitcairn. Enkele eilandbewoners legden me desgevraagd uit, dat er verschillende redenen zijn aan te wijzen, waaronder het voor hun eiland enorme aantal toeristen. Er wonen 49 mensen en dan 1000 toeristen op je dak krijgen op een eiland van 4,5 km2, lijkt me geen pretje. Ook schijnt aan land gaan nog een hele klus te zijn die met name bij harde wind te moeilijk zou zijn... Dus was er wat anders geregeld, de mensen van Pitcairn kwamen aan boord. Als Mohammed niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mohammed… Ik heb bijgedragen aan de economie van Pitcairn door 2 ansichtkaarten te kopen met postzegels van Pitcairn voor 8 USD en te versturen naar de kleinkinderen. Ten afscheid zongen de 40 aanwezige Pitcairners een soort volkslied van Pitcairn en omdat het applaus zo overdonderend was, nog een extra afscheidslied. En het werd toen een staande ovatie voor de eilandbewoners. Toen ze allemaal op het toneel stonden, schatte ik, dat de jongste een meisje van een jaar of 10 was en de oudste een man van zo 75 jaar… Ze gingen allemaal terug in een zgn. Pitcairnse longboat, waarmee ook alle onverkochte koopwaar mee terug werd genomen.. Op de foto staat meer dan de helft van de bevolking van Pitcairn in het theater van de Aidacara (26 van de 49 inwoners)…
Pitcairn is het hoofdeiland van de Pitcairn-eilanden en het enige bewoonde van de eilandengroep. Het ligt 5000 km van Nieuw Zeeland en 5700 km van Zuid-Amerika. De andere eilanden zijn Sandy Island, Henderson Island en het atol Ducie… Pitcairn is nu nog steeds een Britse kroonkolonie… Het dorp op Pitcairn heet Adamstown naar de laatste overlevende muiter John Adams die op 5 maart 1829 op Pitcairn overleed. Als enige van de 9 muiters en de 6 Polynesische mannen stierf hij een natuurlijke dood… Van de 12 Polynesische vrouwen weet ik dat niet…
Nu 3 zeedagen naar Tahiti…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 18 vrijdag 8-12-2017
TAHITI
We lagen met de Aidacara vlak bij de hoofdstad van Frans Polynesië: Papeete. In de lokale taal spreek je dat uit met 2 e’s achter elkaar, dus Pa-pe-é-te. ’s Middags hadden we een rondrit om het eiland geboekt, dus was er in ochtend tijd om in Papeete rond te lopen. Als eerste kwamen we terecht in een plaatselijke markthal met fruit, groente, souvenirs, enz. Hier waren de beide heren, Rainer en ik, gauw uitgekeken. In een cafeetje dronken we thee en ik een cappuccino die daar in de verste verte niet op leek; de ellende daarmee is dat je zoiets van te voren niet weet… Hierna slenterden we door Papeete en langs de haven terug naar de boot. ’s Middags reden we een rondje Tahiti, het eiland is prachtig. Het heeft veel overeenkomsten met Indonesië. De huizen, de bloeiende planten, de rondscharrelende kippen, de vele honden, die ik overigens, heel anders dan in Indonesië, niet heb horen blaffen! Na de wel heel letterlijke “rond”rit van 120 km. kwamen we om half zeven terug op de boot.. Na het eten een optreden van Polynesische dansers en danseressen. Mijn hemel, wat zijn die los in de heupen! Dat schudt in een niet te evenaren tempo heen en weer. Ze kregen keer op keer een juichend applaus….
Vannacht varen we in een paar uur naar Moorea.
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 19 zaterdag 9-12-2017
MOOREA
Gisteren genoten we van een dag in wat ik nog meer als paradijs wil bestempelen dan Tahiti, nl. in Moorea. Ook hier moet je dat in de lokale Polynesische taal uitspreken als Mo-o-re-a. Het eiland wordt eigenlijk hoofdzakelijk bewoond aan de kust en in dalen en het grootste deel ervan bestaat uit de resten van een oude, al lang uitgedoofde vulkaan. We hadden gisteren al op Tahiti bij een vrouw van Moorea een rondrit geboekt, waarna we op een strand zouden worden afgezet en later opgehaald. En ja, ze stond inderdaad te wachten. Met een kleine, maar zeer pittige gids Dolores reden we langs wat bezienswaardigheden en toen bleek, dat deze ontzettend veel wist over de geschiedenis van Moorea en Polynesië. En niet alleen over de geschiedenis, maar ook over natuur, economie, enz. Ze had een grapje over de 3 eilanden die we hier bezoeken: op Tahiti planten we vanille, op Moorea planten we ananas en op Bora-Bora planten we hotels… Zoals bijna alle inwoners spreekt Dolores Frans, maar zij ook nog uitstekend Engels..
Zij vertelde, dat er op de eilandengroep geen slangen voorkomen, en geen andere gevaarlijke dieren.. De gevaarlijkste dieren zijn moskito's. Ik zei er achteraan: en natuurlijk niet te vergeten homo sapiens! Wat heel erg opvalt op Moorea is het ontbreken van elektrische draden aan palen, waardoor het landschap niet verpest wordt. Dat was mogelijk, doordat er volgens onze gids nooit aardbevingen zijn...
’s Middags luierden we heerlijk aan het strand van Papeto'ai, een beetje zonnen, een beetje zwemmen en een beetje nietsdoen…
Wat een leuke manier om met bloemetjes je baard op te maken..
Douwe Stellinga