REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 14 donderdag 23-11-2017
SAN ANTONIO
Dinsdag 21 november kwamen we rond het middaguur aan in San Antonio. Dit is een havenstad in de buurt van Valparaiso, waar we volgens een eerder programma naar toe zouden gaan. Waarom het werd veranderd naar San Antonio is me niet duidelijk geworden… Die extra middag hebben we goed besteed: in de vlakbij gelegen vissershaven was het een drukte van belang… Binnenkomende vissersscheepjes werden begeleid door meeuwen, pelikanen en zeeleeuwen die allemaal dachten mee te delen in de vangst. En dat was ook zo, al het onbruikbare ging overboord. Soms zaten en dreven tientallen pelikanen rond zo’n boot. Op het strand vergastten we ons aan een stel luierende zeeleeuwen die zich van geen toerist of wat dan ook iets aantrokken; alleen als een soortgenoot er bij wilde komen liggen, ontstond er enige opwinding. Luid knorrend en met een beetje niet echte dreiging werd de waarschijnlijk bekende nieuwkomer begroet. De zon scheen feller dan ik had gedacht, zodat mijn kale hoofd ’s avonds rood verbrand en wat pijnlijk was...
De volgende dag vertrokken tegen de 100 medepassagiers terug naar huis; zij gingen alleen met het eerste deel van de wereldreis mee. Daarom liggen we hier in San Antonio ook bijna 2 dagen. Met zijn vieren gingen wij die tweede dag naar Valparaiso met Jésus, onze taxichauffeur in zwart pak en zwarte stropdas… In Valparaiso liepen we na een noodstop in een Chileens cafeetje met heerlijke capuchino en broodjes steil naar beneden door een buurt met schilderingen op gevels. We hadden gepland met een kabelbaan-trein naar beneden te gaan, maar die vonden we niet. Wel vonden we onze Jésus terug op de Plaza de Justicia en reden terug naar huis, in dit geval de Aidacara… ’s Nachts kort na vertrek werden we gewekt door een mededeling via de intercom over een brandje in een koelkast van één van de restaurants op dek 9. Alles was al weer onder controle gebracht…
Nu zijn we begonnen aan de tocht van 22 dagen over de Grote Oceaan, ook wel de Stille Oceaan genoemd. De Pacific Ocean is de Engelse naam.
Volgende stop -morgen al - is het eiland Robinson Crusoë..
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 15 zondag 26-11-2017
ROBINSON CRUSOË
Vrijdag hebben we op vrijdag 24 november niet gezien, maar Robinson Crusoë wel. Alleen de mens niet, wel het eiland Robinson Crusoë. Een van de eilanden van een groepje van 3, dat de Archipelago Juan Fernandez wordt genoemd. Op dit eiland Robinson Crusoë zou de hoofdpersoon van het gelijknamige boek van Daniël Defoe dik 4 jaar alleen hebben geleefd. In het boek geromantiseerd meer dan 20 jaaŕ. Er was nog steeds niet zo veel te beleven, wel was er een kunstgras voetbalveld, ik twijfel of het eiland 2 teams op de been zou kunnen brengen. De huizen zijn van hout gebouwd, vaak met de achterzijde rustend op de helling en de voorkant op palen. Behalve het strookje bij de aanlegsteiger is er nauwelijks een horizontaal stuk te vinden. Wel bloeiden er behoorlijk veel bloemen o.a. aronskelken, en er groeiden eucalyptusbomen en een soort den. Die bloeiende bloemen zal wel ziin omdat het op het zuidgelijk halfrond voorjaar is, dus ook op Robinson Crusoë.. We wandelden over zandpaadjes langs een paar grotten tot we bij een huisje met een terras op palen kwamen, waar we koffie dronken. Nescafé werd het… Kosten? 12 dollar voor 3 aanlengkoffie! Daarmee waren ze wel heel modern. Het schip met geld was binnengelopen… Na ons wandelingetje, dit keer bergaf, gingen we met de tender weer terug naar de boot en wachtten we op het vertrek voor 4 zeedagen naar Paaseiland…
Douwe Stellinga
REIS OM DE WERELD IN 120 DAGEN 16 donderdag 30-11-2017
PAASEILAND, of RAPA NUI, of ISLA DE PASCUA
Een van de vooraf ingeschatte hoogtepunten van deze wereldreis was Paaseiland. En het was inderdaad prachtig, een mooi eiland, met veel groen en bloeiende planten, want ook hier is het voorjaar. Het eiland is door de Nederlander Jacob Roggeveen in 1722 ontdekt, daarvoor was het allang bewoond door Polynesiërs. Volgens de gids zijn er 2 seizoenen, nl. 6 maanden winter met veel regen en 6 maanden zomer met af en toe een bui… Het regenseizoen was over, het is nu zomer en alles is groen en veel bloeit… We hadden een trip met Aida geboekt en gingen naar de “Zeven Boodschappers”. In de lokale taal heet deze plaats Ahu Akivi. Hier staan Moai, uit lavasteen gehouwen figuren van een meter of 9 hoog die bijna allemaal landinwaarts kijken. Alleen deze 7 kijken naar de zee. Waarom die beelden zo rond 1450 op dit eiland zijn geplaatst door de inwoners is niet onomstotelijk vastgesteld. Deze 7 Moai zouden beelden zijn voorstellende de 7 vooruitgestuurde jonge verkenners, voordat het eiland werd gekoloniseerd door de Polynesiërs onder leiding van Hotu Matu'a.
Verder bezochten we een mercado, waar toeristen hun geld kwijt kunnen aan plaatselijke niemendalletjes en ook gingen we naar de kerk van de “Paroquia Santa Cruz de Hanga Roa” in het centrum van Hanga Roa. De laatste stop was een plek met Moai aan de kust. Deze plaats wordt Tahai genoemd; deze beelden kijken allemaal landinwaarts…
’s Avonds om ongeveer half negen vertrokken we voor 3 zeedagen op weg naar Pitcairn. Hier speelden zich allerlei dramatische gebeurtenissen af die als basis dienden voor de verhalen rond de “Muiterij op de Bounty”… Het was er moord en doodslag tussen 9 overboord gezette bemanningsleden, 6 Polynesische mannen en 12 Polynesische vrouwen. Zo was er ook een zelfmoord, waarbij het slachtoffer van een rots afsprong. Merkwaardig was wel, dat zijn handen en voeten waren vastgebonden… Het is de vraag of we daar wel aan land mogen. Er wonen 49 mensen en dan 1000 toeristen op je dak krijgen lijkt me geen pretje. Ook schijnt aan land gaan nog een hele klus te zijn die met name bij harde wind te moeilijk zou zijn... We zien het wel…
Douwe Stellinga